« مهدويت دوازده »

در انتظار تو هستم خدا کند که بیایی/مرا ببخش نشستم خدا کند که بیایی/ دوباره رنگ غروبم طلوع کن گل نرگس/اگرچه غیر پرستم خدا کند که بیایی / همیشه در نظر من بلندمرتبه هستی /نه مثل بنده که پستم خدا کند که بیایی / شبیه شیشه و سنگی شدست قصه دنیا /نگاه کن که شکستم خدا کند که بیایی / غزل بهانه عشق است عاشقت شده شاعر /کنار کوی تو مستم خدا کند که بیایی / اگرچه در صف یاران علم به دست نبودم/قلم رسیده به دستم خدا کند که بیایی /   اللهم عجل لولیک الفرج علی رفیعی   « مهدويت دوازده »...

نباید از در این خانه نا امید شویم /دعا کنید نمیریم تا شهید شویم / اگرچه ماه محرم شروع یک سال است /چطور با غم دیرینمان جدید شویم؟ / محرم آمده یا اینکه عید قربان است؟ /نمی شود که عزادار ، روز عید شویم / شبیه دانه اشکی که روی فرش افتاد /چه می شود که در این صحن ناپدید شویم؟ / چه می شود که شبیه حسین و حر و حبیب /به کوری همه دشمنان سعید شویم؟ / چرا به جای زره ما سیاه می پوشیم؟ /در این زمانه که باید فقط حدید شویم / غزل سرودن ما غیر روسیاهی نیست /خدا کند بپذیری که رو سپید شویم / ولی خدا نکند در مسیر کرب و بلا /به جای حر شدن این بار یک یزید شویم... /   علی رفیعی « مهدويت دوازده »...

بیا دوباره بگو "سیب" باز با لبخند /
به قول حضرت عکاس: بچه ها لبخند /

به جای معرفی عشق با دوتا سیگار/
چقدر عشق قشنگ است با دوتا لبخند/

لبان سرخ تو مثل غروب خورشیدند/
طلوع کن فقط این بار ،بی وفا لبخند/

در این زمانه فقط اخم کار آدم هاست /
نگرد؛ آنهمه گشتیم ، کو؟ کجا؟ لبخند؟ /

دوباره وقت اذان با غزل یکی شده است/
قنوت من فقط این است : ای خدا لبخند /

برای اینکه نفهمند عاشقت شده ام /
بدون چشمک و بی ناز و بی صدا لبخند /

علی رفیعی وردنجانی

« مهدويت دوازده »...

در پیش تو آقا پر احساس عجیبم /
بیمار ، ولی پیش تو انگار طبیبم /

افسوس که اشعار من از دور قشنگند/
اما تو که باشی چه هنرمند و ادیبم /

هرچند مظاهر پدر خونی من نیست /
گفتی که بیا پیش من ای یار و حبیبم /

این کرب و بلا خانه ی اجدادی ما بود /
هر جا بجز اینجا من بدبخت غریبم /

هر روز قنوت من بیچاره همین است: /
ای کاش شود کرب و بلا باز نصیبم /

علی رفیعی

« مهدويت دوازده »...

دلم دیگر صفا دارد؟ ندارد /
و درد من دوا دارد؟ ندارد /

بیا و سروری کن بر دل من/
که این دل ادعا دارد؟ ندارد /

شبیه وصله ای ناجور هستم /
برایم عشق جا دارد؟ ندارد /

دل من شیشه و قلب تو سنگ است/
شکست من صدا دارد؟ ندارد /

به دور قلب سنگ او نگردید /
که این کعبه خدا دارد؟ ندارد /

هزاران بیت گفتم بی نتیجه /
مسیرم انتها دارد؟ ندارد /

علی رفیعی

« مهدويت دوازده »...